تفاوت‌های اصلی لمینت و کامپوزیت دندان را می‌توان در چندین جنبه مهم بررسی کرد. هر دو روش برای بهبود زیبایی لبخند و اصلاح مشکلات ظاهری دندان‌ها استفاده می‌شوند، اما تفاوت‌های ساختاری و عملکردی قابل‌توجهی دارند.

لمینت دندان معمولاً از جنس سرامیک یا پرسلین ساخته می‌شود و در لابراتوار طراحی و آماده‌سازی می‌گردد. این نوع درمان دوام بالاتری داشته و بین ۱۰ تا ۲۰ سال ماندگاری دارد. از نظر ظاهری نیز شفافیت و درخشندگی بیشتری نسبت به کامپوزیت ارائه می‌دهد و مقاومت بالایی در برابر تغییر رنگ ناشی از مصرف قهوه، چای و دخانیات دارد. البته برای نصب لمینت نیاز به تراش دندان (حدود ۰.۵ تا ۱ میلی‌متر) وجود دارد و در صورت آسیب یا شکستگی، معمولاً باید به‌طور کامل تعویض شود. همچنین مراحل درمان شامل قالب‌گیری، ساخت در لابراتوار و نصب نهایی بوده و هزینه بیشتری نسبت به کامپوزیت دارد.

در مقابل، کامپوزیت دندان از رزین کامپوزیتی تشکیل شده و به صورت مستقیم توسط دندانپزشک روی دندان شکل می‌گیرد. این روش در یک جلسه قابل انجام است و معمولاً نیازی به تراش دندان یا تنها تراش جزئی دارد. طول عمر کامپوزیت کوتاه‌تر است و معمولاً بین ۵ تا ۷ سال دوام دارد. از نظر زیبایی طبیعی به نظر می‌رسد، اما نسبت به لمینت بیشتر مستعد لکه‌پذیری و تغییر رنگ است و به پولیش دوره‌ای نیاز دارد. مزیت مهم کامپوزیت هزینه کمتر و قابلیت ترمیم در صورت شکستگی یا آسیب است.

به طور کلی، **لمینت برای تغییرات عمده مانند لکه‌های عمیق، نامرتبی‌های قابل توجه یا اصلاح فرم دندان‌ها مناسب‌تر است**؛ در حالی که **کامپوزیت بیشتر برای مشکلات جزئی مانند ترک‌های کوچک، فاصله‌های کم یا تغییر رنگ سطحی کاربرد دارد**. انتخاب بین این دو روش باید بر اساس شرایط دندانی فرد، بودجه و انتظارات زیبایی صورت گیرد.